Beste inwoners van Maassluis,

Alweer 100 dagen mag ik uw burgemeester zijn. 100 dagen die voorbij zijn gevlogen. 100 dagen met veel prachtige ontmoetingen en gesprekken. Spontaan op straat of omdat u mij uitnodigde. Bijna iedere week ziet u mij ook in Nieuwsblad Maassluis na weer een bezoekje aan een bruidspaar dat een 60- of 65-jarig jubileum vierde. Het leverde mij allemaal een schat aan verhalen op en verrijkte mijn kennis en inzicht in Maassluis.

Op dit moment zijn wij als gezin volop met de verhuizing bezig. Aan het nieuwe huis wordt hard gewerkt en in ons huidige huis worden kasten opgeruimd, ingepakt en wat overbodig is verkocht of weggebracht. Een drukke, maar leuke periode: toewerken naar een nieuwe start met elkaar. Voor onze twee jongste kinderen is die start al begonnen: zij zitten inmiddels in Maassluis op school en hebben zich aangesloten bij een sportvereniging. Daarmee staan Emily en ik regelmatig op het schoolplein of aan het sportveld en raken we nog sneller ingeburgerd in onze mooie stad.

Samen met u leven wij toe naar de Furieade. Wij wonen op dat moment een week in ons nieuwe huis aan de binnenhaven en kunnen er dan volop van meegenieten. Dat wordt een mooi begin voor – wat ons betreft – nog heel veel jaren in Maassluis. Want Maassluis heeft ons hart gestolen. We genieten van ieder moment dat we er zijn. Daarom wil ik deze 100-dagenbrief ook benutten om mijn eerste indruk van de kracht en uitdagingen van onze stad met u te delen.

Ik doe dat met drie woorden: Vrijwilligers, Veiligheid en Vernieuwing. Opgeteld is dat VVV en dat komt mooi uit, want ik wil de promotor en ambassadeur van onze stad zijn.

Vrijwilligers

Maassluis kent het motto: Samen zijn wij Maassluis. Bij mijn installatie zei ik al dat dat mij enorm aansprak, maar in de afgelopen 100 dagen heb ik ook echt kunnen ontdekken hoezeer hier in Maassluis invulling aan wordt gegeven. Ik heb al een deel van onze historische sleepvaartvloot bezocht en overal waren vrijwilligers aan het werk. We hebben de vrijwilligers die de Monstersche Sluis mogelijk hebben gemaakt en degenen die deze nu bedienen, alsook de bruggen.

Onze brandweer bestaat volledig uit vrijwilligers. De voedselbank die veel mensen helpt: vrijwilligers. Ons prachtige netwerk van buurtpreventen en het netwerk sleutelfiguren: ook allemaal vrijwilligers. En niet te vergeten alle sportverenigingen, de cultuursector, de zorg voor ouderen. Maar denk ook aan prachtige evenementen als het Bluesfestival, Meezingspektakel en Kids aan de Vlieten: mogelijk gemaakt door de vrijwilligers van de SPEM. Er is te veel om op te noemen.

En ook nieuwe Maassluizers en Maassluizers uit andere landen pakken hun verantwoordelijkheid op. Bij de naturalisatiebijeenkomst besteed ik er ook altijd aandacht aan: draag je steentje bij aan onze samenleving. Ik zeg ook altijd: “Niet wie of wat je bent is bepalend, maar wat je bijdraagt aan de samenleving.” Het is ook niet voor niets dat mijn vader me wilde vernoemen naar John F. (Jack) Kennedy: “Don’t ask what your country can do for you, but what you can do for your country.” Het blijft een geweldige uitspraak. Een uitspraak die gelukkig in Maassluis ook navolging vindt bij de jongere generatie. Denk aan onze jeugdbrandweer, maar ook aan alle vrijwilligers van Scouting Karel Doormangroep en Zeekadetten Maassluis die zich inzetten bij Kids aan de Vlieten.

Maar verantwoordelijkheid voor het geheel wordt ook op andere manieren gepakt. Ondernemers die evenementen mogelijk maken in onze stad, maar die ook vrijwillig komen meedenken in hoe we de asielboot het beste zouden kunnen inpassen en dat zelf ook mede mogelijk maken. Samen zijn wij Maassluis: het is een werkelijkheid, ik heb er prachtige voorbeelden van gezien en ik hoop er nog meer van te ontdekken!

Veiligheid

Veiligheid is binnen het college de verantwoordelijkheid van de burgemeester. Een belangrijke taak, want in de zorgen van onze samenleving staat veiligheid hoog genoteerd naast huisvesting en gezondheidszorg. In Maassluis zijn we bevoorrecht: we zijn een veilige stad. Althans, wanneer het om het aantal misdrijven en de statistieken gaat. Maar dat is iets anders dan het ook hebben van een gevoel van veiligheid. En daar zit echt een verschil tussen. Veelvuldig word ik op straat op dit thema aangesproken. In mijn eerste weken met complimenten voor mijn uitspraken in de raad over fatbikes, maar daarna meer met de zorgen en vragen die inwoners hebben. “Hebben we wel voldoende politie?” “We willen de boa’s meer op straat zien.” “Kunnen jullie het dealen van drugs niet harder aanpakken?”

Maar het kan ook om hele praktische zaken gaan: dumpen van afval of verlichting die niet goed werkt. Al die zaken dragen bij aan het hebben van een gevoel van veiligheid, je prettig voelen in onze stad. Net als u zou ik graag meer politie en boa’s in onze stad hebben, zodat ze ook meer tijd hebben om te lopen en te fietsen in plaats van noodgedwongen de auto te nemen. In de veiligheidsregio sta ik daarin niet alleen; het is een wens van veel van mijn collega-burgemeesters van de kleinere gemeenten.

Neemt niet weg dat ik me zal blijven inzetten voor meer agenten en boa’s in onze stad. Maar daar houdt het niet op. Ook hier kan de eerste V van vrijwilligers een extra buffer bieden. We kennen al een geweldig netwerk van 80 buurtpreventen en een netwerk van sleutelfiguren. Ogen en oren in de stad die signaleren en waar nodig ook aanspreken. Dat netwerk kan nog groter worden. Ik roep u op zich daarvoor aan te melden!

Wat zijn verder mijn prioriteiten? Terugdringen van fietsendiefstal door meer bewaakte fietsenstallingen, goede voorlichting en waar nodig cameratoezicht. Inzet op ondermijning door extra capaciteit en gerichte acties. Volop de landelijke mogelijkheden benutten van de aanpak van fatbikes en het uitbreiden van de bevoegdheden van boa’s. Leidraad in mijn bestuurlijk handelen: sociaal voor wie niet kan, hard voor wie niet wil.

Vernieuwing

De afgelopen 100 dagen heb ik veel door onze stad gefietst en ben ik onder de indruk geraakt van hoeveel er gebeurt. Natuurlijk springt de nieuwe woonwijk Wilgenrijk in het oog, maar ook de bestaande stad wordt volop aangepakt en vernieuwd. Oude flats worden gesloopt en mooie, nieuwe wooncomplexen gerealiseerd. We houden daarbij oog voor bijzondere doelgroepen, zoals ouderen en jongeren, en maken volop gebruik van de mogelijkheid om bij voorrang toe te wijzen aan mensen uit onze eigen stad.

Ook op andere fronten vindt er veel vernieuwing plaats om onze historische stad toekomstbestendig te maken en te houden. Grote projecten zijn de vervanging van de kademuren, de vernieuwing later van de Koepaardbrug, verbetering van de fietsstructuur en het gericht aanpakken van gevaarlijke punten. Nu ik met onze jongste mee naar school fiets, krijg ik daar nog meer gevoel bij.

Maar ook in de sociale infrastructuur doet Maassluis vernieuwende dingen: een veiligheidskamer waarin verschillende instanties samenwerken om gerichte en snelle oplossingen te realiseren, Stroomopwaarts die effectief mensen weer naar de arbeidsmarkt begeleidt en anderen voor wie dat niet is weggelegd een veilige leefomgeving biedt. Maar ook een grote verandering in de jeugdzorg waarbij we met een meer preventieve aanpak zwaardere hulp kunnen voorkomen en ook de eigen voorzieningen die wij – boven op de landelijke – hebben om mensen in de knel te helpen, zoals een extra energietoeslag.

Veel van de zekerheden van vroeger zijn voor veel mensen tegenwoordig verdwenen of staan onder druk: hebben mijn kinderen straks een huis? Is er zorg voor mijn ouders? Hoe veilig blijft onze samenleving, ook door wat er internationaal allemaal gebeurt? Voor het herstellen van deze zekerheden kijkt Maassluis niet alleen naar Den Haag. Maar we steken ook zelf de handen uit de mouwen om binnen onze eigen mogelijkheden daaraan te werken en oplossingen te bieden. Werken aan de samenleving van morgen. Ook op het gebied van duurzaamheid met zorg voor het water, het belang van meer groen en warmtenetten voor goedkopere energie. Maassluis werkt aan de toekomst. Daar ga ik me samen met het college, de raad en de ambtenaren voor inzetten. 

Door onze taken en verantwoordelijkheden als gemeentebestuur serieus te nemen willen wij werken aan verbinding en vertrouwen.

Bij zijn aantreden als onze nieuwe Commissaris van de Koning sprak Wouter Kolff over verbinding als kantklossen: dunne draadjes in velerlei kleuren die tezamen een sterke draad vormen. Ik vind dat een mooie metafoor. Maassluis als een eenheid in verscheidenheid. Een samenleving die, hoe divers ook, zich wil inspannen voor de kracht van het totaal.

Zelf hebben Emily en ik een samengesteld gezin. Vijf kinderen van 24, 21, 15, 13 en 9. Ieder kind met zijn eigen verhaal, talenten en karakter. Maar samen vormen wij een eenheid. Een gezin dat zich verheugt op de nieuwe toekomst in Maassluis. Dat volop onderdeel wil zijn van die samenleving. Haar bijdrage wil leveren en samen met u wil genieten van al het moois dat onze stad biedt.

Ik zie uit naar alle 100 dagen die nog gaan volgen!

Met hartelijke groet, 

Jack de Vries